Pensioenen hebben nooit in mijn actuarieel domein gelegen, dus helpen deze berichten mij in mijn beeldvorming en inzicht. Mooi dat er zoveel mensen zijn die hier tijd en aandacht aan geven. Wat mij als buitenstaander vooral opvalt, zijn de verschillen van mening en de vele pro’s en contra’s. Alles goed beargumenteerd. Vooral onder actuarissen wordt een stevige discussie gevoerd.
Sommigen proberen door fact-checking de kwesties te objectiveren - hulde daarvoor! En ja, over het huidige pensioenstelsel valt veel te zeggen of, meer bepaald, te verbeteren. Dat geldt, ben ik inmiddels achter, zeker ook voor de Wtp. Was het niet de voetballende filosoof die zei: “Elk voordeel heb z’n nadeel”? Of, zoals een IT-adviseur mij ooit wees op ”de wet van behoud van ellende”. Want ja, het nieuwe systeem is supersnel, – maar dat betekent ook dat elke fout direct op de polis staat.
Voor degenen die zich in deze kwestie al lange tijd een Don Quichot voelen: er is hoop!
In plaats van zaken te groeperen in links-rechts, goed-slecht of voor-tegen, zou ik liever zien dat de nuances binnen deze tegenstellingen worden onderzocht en dat de voor- en nadelen vanuit de verschillende perspectieven in kaart worden gebracht, inclusief de onderliggende impact. Ons Koninklijk Actuarieel Genootschap zou daar wellicht een initiërende rol in kunnen spelen.
Voor degenen die zich in deze kwestie al lange tijd een Don Quichot voelen: er is hoop! Laat ik u meenemen in het vraagstuk rond de ‘Cost of Capital’-methode voor het bepalen van de risicomarge in de Solvency II. De door EIOPA voorgestelde regelgeving leidde destijds, we schrijven 2013, al tot actuariële discussies over de juist- en onjuistheid van die regelgeving. Uit de Quantitative Impact Studies bleek namelijk al snel dat de uitkomsten van de risicomarge voor portefeuilles met een hoge duratie excessief en ongewenst volatiel waren. Net als bij de Wtp waren de meningen verdeeld: sommigen zagen totaal geen probleem in de berekeningswijze van de risicomarge, terwijl andere juist grote bezwaren hadden.
Toch lukte het om, door elkaar voldoende te overtuigen, consensus te vinden via de EIOPA consultaties aanpassingen te bepleiten. Nu, ruim tien jaar later en na diverse en langdurige consultaties, gaat EIOPA overstag en brengt ingrijpende amandementen aan in berekening van de risicomarge. Hieruit kunnen we waardevolle lessen trekken over hoe een breed gedragen mening en mogelijke wijzigingen in de Wtp tot stand kunnen komen. Uiteindelijk keert de wal het schip zolang we er geen Titanic 2.025-scenario van maken, want alleen al bij het invaren liggen er nogal wat verraderlijke ijsbergen op de loer.
Deze blog is op persoonlijke titel geschreven.
