Ik moest direct denken aan de vaccinatiegraad waar Nederland zich (nu nog) in de onderste regionen bevindt en tegelijkertijd aan de momenten dat er nog EK’s en WK’s voetbal waren en waar we goed presteerden met 17 miljoen bondscoaches, die allemaal de wijsheid in pacht hadden.
Het poldermodel is de naam die gegeven is aan het Nederlandse consensusmodel, waarin werkgevers, vakbondenen overheidmet elkaar om de tafel zitten om te onderhandelen met als doel er samen sneller uit te komen. Het heeft ons als Nederland veel welvaart en geluk gebracht, waarbij ik het in het midden laat of dit alleen door het polderen is gekomen. Afgelopen jaar stond Nederland zelfs op plek 5 van de Global Happiness Index. Het heeft ons dus veel gebracht in “vredestijd”. Op dit moment is er geen sprake van “vredestijd”, maar hebben we te maken met een crisis met een omvang waarvan niemand ooit had bedacht dat die zo’n impact zou hebben op de hele mondiale samenleving.
Maar laten we alsjeblieft niet vergeten dat de meningen van al die bondscoaches geen feiten zijn en de feiten liegen op dit moment niet.
Sinds maart vorig jaar is het leven voor iedereen drastisch veranderd door de gevolgen van de lockdown en sinds kort een avondklok, een fenomeen wat tijdens WOII voor het laatst in Nederland gold. We moeten zoveel mogelijk binnen blijven en vooral niet te veel “bewegen”. Het aantal positief geteste mensen is gedaald de afgelopen week (gelukkig), dus de druk op de zorg neemt af (zou je kunnen concluderen). Waarom kunnen we dan niet wat teugels loslaten, alle scholen weer opendoen en de avondklok opheffen? Wat deze overzichten niet laten zien is de ontwikkeling van het aantal mensen dat zich laat testen in relatie tot de testresultaten en die ratio blijkt al een flink aantal weken redelijk constant rond de 12% te liggen. Zal dit percentage constant blijven of toenemen? Veel onzekerheid, zeker wanneer we daar de mogelijke impact van de Britse Corona-variant, die een reproductiefactor heeft van ruim boven de 1, aan toe voegen. Kortom, misschien is er nu stilte voor de storm en bij een storm moet je zeker “binnen” blijven.
Je kunt een mening hebben over het poldermodel, over de doorgeslagen decentralisatiedrift of over hoe men in Den Haag deze pandemiecrisis anders had moeten managen. En dat is prima, dat is ons DNA. Maar laten we alsjeblieft niet vergeten dat de meningen van al die bondscoaches geen feiten zijn en de feiten liegen op dit moment niet. Laten we dus vooral naar de feiten blijven kijken en de meningen even voor lief nemen, dan hoeven we straks niet stil te zitten bij de kapper.
Deze blog is op persoonlijke titel geschreven.
