Wat werkt wel in de Europese Unie (EU) en wat is voor verbetering vatbaar? Een treffend voorbeeld is de vaccinatiestrategie van de Britten. Het is (pijnlijk) duidelijk geworden dat de Britten het op dit vlak toch echt beter hebben gedaan dan de EU.
Als actuaris zijnde gaat mijn interesse echter uit naar heel ander onderwerp. Hoe ziet de rol van de Britse toezichthouder (PRA) er post-Brexit uit? Op welke manier vervult zij deze rol? En vooral: wat blijft over van het hele Solvency II raamwerk?
Om met een positieve noot te beginnen, de PRA is niet van plan Solvency II volledig af te schrijven. De Solvency II kapitaalvereisten hebben aangetoond dat polishouders voldoende beschermd worden, terwijl dit niet ten koste gaat van de winstgevendheid of groeimogelijkheden van verzekeraars. Al zullen de implementatiekosten voor Solvency II – geschat op £3 miljard voor Britse verzekeraars – ook wel een rol spelen. Wel is de PRA van mening dat meer regelgeving bij de lokale toezichthouder moet komen te liggen, waar deze nu centraal is vastgelegd in EU-statuten. Dit stelt toezichthouders in staat wet- en regelgeving aan te passen, zodat deze beter aansluit bij de lokale markt en marktontwikkelingen, sneller doorgevoerd kan worden en dat deze innovatie niet onnodig in de weg staat.
Met het opstellen van nieuwe wet- en regelgeving en het heronderhandelen van verdragen houden de Britten ons in feite een spiegel voor.
Eén van de beoogde aanpassingen is de risicomarge. Voor langlevenrisico zijn de volatiliteit en hoogte van de risicomarge dusdanig, dat Britse verzekeraars dit risico massaal zijn gaan herverzekeren. Vanaf 2016 is hierdoor naar schatting £9 miljard winst naar het buitenland gevloeid. De mate van herverzekering is dusdanig dat de PRA zich er niet meer comfortabel bij voelt. Een ander voorbeeld is het interne model. De aanvraagprocedure, vastgelegd in Solvency II, omvat meer dan 300 toetsen en standaarden en is daarom een tijdrovend proces. De PRA wil dit vereenvoudigen, zonder dat het de kwaliteit van toezicht schaadt. Ook is de beoordeling van het interne model nu te veel gericht op de modellering, terwijl het onderliggende risicoprofiel van de verzekeraar minstens zo belangrijk is. Supervisory stress tests kunnen hierbij helpen.
Binnen de EU zijn verzekeraars momenteel bezig met de Solvency II 2020 review. Honderden pagina’s aan voorstellen en aanpassingen voor het huidige Solvency II raamwerk. Aan de overkant van de Noordzee is men inmiddels begonnen aan een eigen Solvency II review. Hierin staan polishouders belangen, innovatie, langetermijnstrategie en een internationaal concurrerende markt centraal. Logische doelstellingen als je het mij vraagt. Ik raad daarom iedereen aan zo nu en dan te kijken wat de ontwikkelingen aan de overkant zijn. Want net als bij de vaccinatiestrategie is ook hier vast wel iets wat we van ze kunnen leren!
Deze blog is op persoonlijke titel geschreven.
