Het AOP wordt naar zijn aard verzekerd op risicobasis. In het nieuwe stelsel zal het AOP, in lijn met het ouderdomspensioen, een variabel karakter hebben. Voor een (nominaal) vaste uitkering blijft (her)verzekering van het AOP mogelijk.
Pensioenfondsen brengen risicopremies onder in een voorziening, waaruit op het moment van arbeidsongeschiktheid persoonlijke pensioenvermogen wordt gefinancierd dat groot is genoeg voor de volledige uitkeringsperiode. Onduidelijk is echter wat er gebeurd met het persoonlijke vermogen bij revalidatie. Aangezien het persoonlijk pensioenvermogen groot genoeg lijkt, lijkt hiermee niet te worden aangestuurd op een actief re-integratiebeleid. In mijn optiek is dit zowel maatschappelijk als kostentechnisch ongewenst.
In de huidige wetgeving wordt een AOP als pensioen, in de zin van de Wet op de loonbelasting 1964, aangemerkt als het niet meer bedraagt dan 100% van het laatstgenoten loon vóór arbeidsongeschiktheid.
Het AOP kan worden ondergebracht in de operationele voorziening of een aparte voorziening. Het voordeel van het aanhouden van een aparte voorziening is dat hier een gericht beleggingsbeleid op gevoerd kan worden. Dit geldt eveneens voor de persoonlijke vermogens voor de arbeidsongeschiktheidsuitkeringen. Voor het AOP moeten aparte cohorten en toedeelregels worden vastgesteld. Een arbeidsongeschikte deelnemer heeft immers niet dezelfde risicopreferentie noch capaciteit als een gezonde opbouwer. Daarnaast is voor deze groep variatie van de ingegane uitkeringenwaarschijnlijk ongewenst. Een speciale voorziening en aparte cohorten en beleggingsbeleid voor een beperkte groep maakt de uitvoering nog complexer en daarmee duurder.
In de huidige wetgeving wordt een AOP als pensioen, in de zin van de Wet op de loonbelasting 1964, aangemerkt als het niet meer bedraagt dan 100% van het laatstgenoten loon vóór arbeidsongeschiktheid. Betekent dit dat een variabele uitkering naar boven zal worden begrensd?
Het wetsvoorstel beoogt geen wijzigingen aan te brengen in het kader voor arbeidsongeschiktheidspensioenen. De vraag is of dit niet wel had moeten gebeuren en of men zich niet fundamenteel de vraag had moeten stellen of dit pensioen, in karakter en in het belang van de deelnemers, wel past binnen dit kapitaalstelsel met een variabele uitkering? Kan AOP niet beter worden gezien als een schadeverzekering, die moet worden uitgevoerd door een uitvoerder die belang heeft bij het beperken van de schadelast en zich tot taak stelt deelnemers te revalideren en daarvoor beschikt over de benodigde kennis, expertise en middelen?
Pensioenfondsen en sociale partners zouden zich bij het vormgeven van een nieuwe regeling, in het belang van deelnemers, actief de vraag moeten stellen of dit pensioen wel binnen hun domein ligt.
[1] Zie paragraaf 3.6 Memorie van Toelichting pag. 60.
Deze blog is op persoonlijke titel geschreven.
