Deze verliescompensatie wordt in de regel in mindering gebracht op het vereist Solvency II kapitaal (SCR) en er mag alleen gebruik van worden gemaakt, als de terugverdienbaarheid in voldoende mate is onderbouwd. De Q&A geeft nadere invulling aan de elementen die DNB betrekt bij de beoordeling van die onderbouwing. Het is voor het eerst sinds eind 2015 dat DNB zich weer publiekelijk uitlaat over LAC DT. Toen werd ook een Q&A over dit thema gepubliceerd.
De LAC DT kan veel impact hebben op de SII ratio. Het niet of minder toepassen van de LAC DT kan een daling in de orde van 25 procent van de ratio als gevolg hebben. Het is aan ons actuarissen om dan ook de inhoud van de nieuwe Q&A goed tegen het licht te houden en te bepalen of deze voldoende zuiver is.
Niet alleen omdat dit nu eenmaal onze maatschappelijke taak is, maar vooral omdat bestuurders zich niet altijd vrij voelen om op dit soort punten te ageren.
In deze blog richt ik mij voor nu op het gevolgde proces, waar het nodige op valt aan te merken.
- Waarom komt DNB in januari met een Q&A, een maand voordat de Q4 cijfers ingeleverd moeten worden. Zoals vermeld, de vorige Q&A was eind 2015 en in heel 2016 zijn er geen nadere richtlijnen gekomen.
- DNB heeft inmiddels geaccepteerd dat de Q&A pas in Q2 geëffectueerd hoeft te worden. Kun je als beursgenoteerde onderneming de Q&A negeren terwijl je weet dat de SCR omhoog gaat? Analisten zullen hier ook vragen over hebben.
- Zoals gezegd deze Q&A kan veel impact op de SII ratio hebben. Is DNB nu eigenlijk regelgever of toezichthouder. In hoeverre ben je als bestuur nog wel in control met zoveel regulators risk?
- Waarom hoeft voor dit soort regulators risk geen kapitaal aangehouden te worden?
- Wat is eigenlijk het wettelijk kader rond de Q&A’s en wat zijn de gevolgen als je ze niet opvolgt?
Gezien bovenstaande punten moeten actuarissen in mijn optiek juist nu voldoende countervailing power genereren. Niet alleen omdat dit nu eenmaal onze maatschappelijke taak is, maar vooral omdat bestuurders zich niet altijd vrij voelen om op dit soort punten te ageren. Maar ook als we merken dat de toezichthouder ook de rol van wetgever inneemt en wellicht zelfs de rol van rechter.
In het licht van wat dit alles, stel ik mijzelf wel eens de vraag of wij actuarissen voldoende onafhankelijk zijn? De laatste tijd kom ik geregeld collega’s tegen die dat naar mijn beeld onvoldoende zijn. Wellicht een thema dat het Koninklijk Actuarieel Genootschap eens kan oppakken?
Deze blog is op persoonlijke titel geschreven.
