Volgens professor in de organisatiepsychologie Piers Steel (University of Calgary), stellen we bijna alles (95%) uit. Motivatie (M) speelt daarbij een belangrijke rol en wordt volgens Steel modelmatig bepaald door je Verwachtingskans (V, slagingskans) en de (toegevoegde) Waarde van je doel (W), als ook je Uitstelgedrag (U) en Impulsiviteit (I). Dat alles volgens de discutabele intuïtieve formule M = (V.W)/(U.I). Impulsiviteit blijkt daarbij van grote invloed. Impulsieve mensen zullen een taak die angst of weerstand oproept (on)bewust proberen te vermijden.
Anders geschreven luidt de modelvergelijking U = (V.W)/(M.I), wat na enige beschouwingen misschien al duidelijk maakt dat psychologen geen actuarissen zijn, en omgekeerd. Modellen zijn dan ook geen instrumenten voor waarheidsvinders, maar kunnen wel een essentiële bijdrage leveren aan het beter leren begrijpen van de werkelijkheid. Het frappante in ons modellenvak is dat juist vaak de niet goed passende en van elkaar verschillende modellen, tot een beter begrip leiden van de werkelijkheid dan één goed gefit model. Wees gewaarschuwd!
Modellen zijn dan ook geen instrumenten voor waarheidsvinders, maar kunnen wel een essentiële bijdrage leveren aan het beter leren begrijpen van de werkelijkheid.
Zelf blijk ik verrassend genoeg tot het 2,5% deel van de populatie Steel te behoren die uitstelgedrag kwalificeert als ‘My procrastination is a helpful habit’. Laat ik mijn positieve kijk toelichten. Regelmatig word ik door organisaties gevraagd als spreker en krijg dan het verzoek mijn presentatie twee weken van te voren aan te leveren. Uit ervaring blijkt echter dat als ik ‘pas’ enkele dagen voor de presentatiedatum aan de slag ga, ik onder een prettige einddruk sneller tot een betere en bondige presentatie kom. Die twee weken geven mij juist tijd om na te denken, informatie te verzamelen, met collega’s van gedachten te wisselen en er nog eens een nachtje over te slapen.
Mijn ervaring sluit treffend aan bij een studentenonderzoek van prof. dr. Tomasz Durakiewicz (National Science Foundation), die concludeert dat studenten werkstukken pas vlak voor de ultieme opleveringsdatum insturen. Als wordt aangekondigd dat een werkstuk binnen D dagen moet worden ingeleverd, zou volgens een eenvoudige vuistregel uit de fysica op tijdstip (t), dagen na aankondiging, blijken dat P(t)=100/(D-t+1) % van de studenten daaraan heeft voldaan.
Durakiewicz verfijnde dit experiment tot de ‘Uniform Law of Procrastination’ (ULP). Vervolgens – als actuaris kon ik het niet laten – benaderde ik deze complexe ULP door een versimpelde formule, direct afgeleid van de fysica formule: P(t)=100*(t/D)/(D-t+1).
De volgende keer als u een verplicht te beantwoorden enquête uitstuurt met een reactietermijn van D=10 dagen en u heeft na t=7 dagen 42 antwoorden binnen, kunt u dus uiteindelijk 240 inzendingen verwachten (rekenen maar). Het blijven natuurlijk wel modellen hè, dus oppassen geblazen! 😉
Deze blog is op persoonlijke titel geschreven.
Links
Website Procrastination and Science (incl. poll): https://procrastinus.com/
Download spreadsheet met formules en benadering: https://bit.ly/ProcrastinationLaw
