En deze trend zet zich stevig door. Tientallen extra levensjaren sinds 1900 zijn omgezet in wat we nu anno 2022 gerust een permanente lockdown voor ouderen mogen noemen. Verreweg het grootste deel van de mensen wereldwijd is namelijk niet of slecht voorbereid op een mentaal, sociaal en fysiek actief en ook betekenisvol leven op hogere leeftijd. En dit is niet alleen een individueel, maar nog veel meer een maatschappelijk probleem. Op het terrein van werken worden oudere professionals namelijk vaak al ruim voor hun pensionering uitgerangeerd of op een zijspoor gezet. Saillant daarbij is dat dit niet geldt voor beroepen als bestuurder, regeringsleider, hoogleraar of dirigent. Wijsheid komt blijkbaar toch met de jaren…
In de spraakmakende documentaire Your 100 Year Life, geeft Theo Kocken (professor Risk Management aan de VU en oprichter van Cardano) interessante stof tot nadenken over de ouder wordende mens. Hij laat inspirerende voorbeelden zien hoe beter om te gaan met onze “eeuw aan leven”. Zinvol bezig blijven, zoals (betaald) werken, speelt daarbij een belangrijke rol. Helaas wordt werken in een andere vorm dan op jongere leeftijd of anderszins structureel maatschappelijk nuttig en actief zijn, door het achterhaalde concept van “pensionering”, onbedoeld sterk ontmoedigd.
Wijsheid komt blijkbaar toch met de jaren…
Uit het onlangs gehouden CNV-onderzoek 'Oudere werknemers op de arbeidsmarkt', geeft het merendeel van de respondenten aan dat hun werkgever nauwelijks professionals boven de 55 jaar aanneemt. Werkgevers klagen echter wel steen en been over het gebrek aan personeel. Waarom er dan geen keuze wordt gemaakt voor oudere werknemers, is een groot raadsel. Deze seniore groep is namelijk super gemotiveerd, komt graag voor langere tijd in dienst, brengt een schat aan ervaring en (levens)wijsheid mee, steekt graag de handen uit de mouwen en wil investeren in de eigen scholing en ontwikkeling.
Een onderzoek onder actuarissen van 55 jaar en ouder laat geen ander beeld zien, dan dat het CNV-onderzoek aan het licht bracht. Ook zij hebben grote moeite met het vinden van een nieuwe positie. In mijn eigen actuariële searchpraktijk was de oudste bemiddelde actuarieel professional 58 jaar, en dit is echt een uitzondering! En dat terwijl een grote groep zeer ervaren en gelouterde actuarissen in het leeftijdscohort 55-67 jaar en ouder nog vele jaren van grote toegevoegde waarde kan zijn. Mijn oproep aan werkgevers, zeker ook in het licht van de snel toenemende schaarste op de arbeidsmarkt is: kijk niet naar leeftijd maar naar kwaliteit, omarm deze groep en geef ze de kans die ze verdienen! Ik breek dus graag een lans voor deze vorm van arbeidsdiversiteit. En echt niet alleen omdat ik zelf tot deze leeftijdsgroep behoor 😉.
Deze blog is op persoonlijke titel geschreven.
