Mijn vriendenkring bestaat uit mensen met verschillende culturele en religieuze achtergronden, mensen waarvan ik onvoldoende scherp had dat een aantal nog altijd last van discriminatie in welke vorm dan ook ondervinden. Dat ze daar vroeger last van hadden wist ik wel, maar dat het nog steeds zo aanwezig is doet me schrikken. Het schrijnende is dat het zich vaak uit in ogenschijnlijk alledaagse zaken waarbij men zich vaak niet eens bewust is van het kwetsende karakter van de situatie.
Afkomst beïnvloedt nog steeds ontwikkelingsmogelijkheden. Dat begint al met het middelbare schooladvies. Afwijking van de norm, door bijvoorbeeld je naam, kan het carrièrepad bemoeilijken en kan je bij een sollicitatie, of nog eerder bij een stage, op het verkeerde stapeltje doen belanden. Nog voor je de kans krijgt, is hij je al ontnomen!
Nog voor je de kans krijgt, is hij je al ontnomen!
Ik zie ook een parallel met vrouwenemancipatie. Mijn moeder zette zich hiervoor al in de jaren zeventig actief in, maar nog steeds verdienen mannen meer dan vrouwen en moeten paardenmiddelen worden ingezet om vrouwen op gelijke posities te krijgen. Kortom: ook op het vlak van gendergelijkheid zijn er in onze maatschappij nog maar kleine stappen gezet.
De basis van het actuariaat is solidariteit. Heb ik - en met mij mijn beroepsgroep - dan niet ook een verantwoordelijkheid om mij actiever in te zetten voor gelijkheid van en solidariteit met diegenen die heden ten dage nog aanlopen tegen het gebrek hieraan?
Ik ben hoopvol. Als je ziet wat de situatie met George Floyd wereldwijd heeft teweeggebracht: dat men de straat op gaat om een ander geluid te laten horen; dat boeken als De meeste mensen deugen bestellers zijn; en organisaties als de mijne duidelijk statements maken over wat gewenst en ongewenst is. Dan zie ik dat we met zijn allen stappen in de juiste richting zetten. Zoals Lao Tse zei: “Iedere reis begint met de eerste stap.” Die eerste stappen zijn al lang geleden gezet. Wij moeten de verantwoordelijkheid nemen om hiermee verder te gaan. En ik reken er op dat de jongere generatie verder doorpakt en dit doorgeeft, zodat we niet nog eens een evenzo lange tijd in een status quo blijven hangen.
Deze blog is op persoonlijke titel geschreven.
