Nou zijn er natuurlijk veel mensen met de datakwaliteit bezig en dat is op zich al een traject met vele uitdagingen. De huidige systemen blijken namelijk aardig wat ‘fouten’ te bevatten. Velden die gebruikt zijn voor andere doeleinden dan oorspronkelijk bedoeld, velden die leeg gelaten zijn, velden die gevuld zijn in onjuiste formats, enzovoort. Om je bezig te kunnen gaan houden met alle invaar- en ingroeiberekeningen moet je wel eerst een stabiele en juiste database hebben.
Pensioenuitvoerders zijn nu wel verplicht om naar de brondata te kijken en op te schonen waar nodig.
Deze week was ik aanwezig bij een heel interessant, en overigens zeer goed georganiseerd, actuarieel congres van de VSAE in Amsterdam met als titel: ‘A renewed pension system: How to ensure Data Quality for a Smooth Transition’. Heel verhelderend om te zien wat de consequenties (kunnen) zijn op deelnemerniveau bijvoorbeeld bij een hogere of lagere reserve ’pot’ (afhankelijk van de pensioenuitvoerder) of bij een foutje in de administratie (bijvoorbeeld een niet vastgelegde echtscheiding). Het belang van een goede administratie was er natuurlijk altijd al, maar de gemiddelde burger zal zich waarschijnlijk niet beziggehouden hebben met het narekenen van zijn of haar pensioenoverzicht. Dat is wat mij betreft ook wel het voordeel van deze hele transitie: pensioenuitvoerders zijn nu wel verplicht om naar de brondata te kijken en op te schonen waar nodig.
Er komen nu ook dingen naar boven, waar wellicht vóórdat er gerekend wordt iets van gevonden moet worden. In de administratiesystemen is ‘geslacht’ bijvoorbeeld een belangrijk veld. Hoe moeten we hier richting toekomst mee omgaan, nu het oude m/v de lading niet meer dekt? En hoe gaan we om met duidelijke misstanden uit het verleden? Kunnen of moeten oude regelingen worden gerepareerd, voordat we overgaan op het nieuwe stelsel? In oude pensioenregelingen zat bijvoorbeeld serieuze ongelijkheid: veel pensioenfondsen kenden tot 1990 bepalingen dat gehuwde vrouwen en deeltijdwerkers (ook veelal vrouwen) waren uitgesloten van de pensioenregeling. Daar is pas een einde aan gekomen door een uitspraak van het Europese Hof van Justitie in dat jaar (het 'Barber-arrest'), waarin werd bepaald dat mannen en vrouwen recht hebben op gelijke behandeling in pensioenregelingen. Voor de optimisten onder ons: nee, de vrouwen kregen niet meer salaris betaald ter compensatie. 😉
Dat laatste is met ‘International Women’s Day’ (8 maart) in het vizier, wat mij betreft een interessante gedachte om even bij stil te staan.
Deze blog is geschreven op persoonlijke titel.
