Maar als actuarissen weten we wel beter. Natuurlijk is er nog een rekenrente, hij is alleen verstopt. En dat maakt het pensioenakkoord nodeloos ingewikkeld.
Waar is de rekenrente dan gebleven? Hij heeft plaats gemaakt voor vijf projectierendementen:
- Voor het berekenen van verwachte pensioenuitkeringen in goed, normaal en slecht weer.
- De premie nodig om de pensioendoelstellingen te halen, hangt af van het veronderstelde rendement.
- Berekend op een reëel rendement van 1,5%, wat neerkomt op een maximale premiegrens van 33%.
- Een hoger projectierendement geeft een hoger pensioen bij aanvang. Er komt een wettelijk maximum.
- Omzetten opgebouwd pensioen naar de nieuwe regeling begint bij de risicovrije rekenrente.
Wilde je de consument net voorbereiden op slechtere tijden, moet je verplicht communiceren dat het ‘beter’ gaat.
Deze projectierendementen zijn verschillend, maar kennen allemaal de ‘uniforme rekenmethodiek’ als basis. Daarin rekenen we tienduizend economische scenario’s door. Binnen pensioencommunicatie gebruiken we die methodiek al, en dat leidde dit jaar tot onuitlegbare resultaten. De voorgeschreven rendementsverwachtingen en rentes gingen omlaag. Slecht nieuws voor verwacht pensioen. Maar volgens de uniforme rekenmethodiek ging het verwacht pensioen tot wel 10% omhoog. De omgekeerde wereld. Wilde je de consument net voorbereiden op slechtere tijden, moet je verplicht communiceren dat het ‘beter’ gaat.
Een voorbode wat ons straks te wachten staat. De discussie over de rekenrente is nu even voorbij, maar de prijs hiervoor is minder transparantie en uitlegbaarheid. Zou het niet slim zijn om nu nog één keer de discussie over de rekenrente op te pakken. Om gewoon één nieuwe rekenrente af te spreken. Want anders hebben we zometeen vijf discussies, over de vijf nieuwe rekenrentes. En zoals we allemaal weten: goede verstopplekjes zijn, als je het spel vaker speelt, steeds moeilijker te vinden.
Deze blog is op persoonlijke titel geschreven.
