Door de jaren heen ben ik in het pensioendebat inmiddels (bijna) afgehaakt, zowel als professional, als deelnemer. ‘Deskundigen’, al dan niet politiek gedreven, duikelen voortdurend over elkaar heen in artikelen, praatprogramma’s en hoorzittingen. De belangen zijn groot en de meningsverschillen schier onoverbrugbaar.
Vandaar een aantal observaties. Deskundigen en opiniemakers lijken voortdurend van mening te veranderen. De deelnemers in pensioenregelingen hebben een hoge prijs betaald door het vaak achterwege blijven van indexatie. Opportunisme om nu uit te delen ligt op de loer als gevolg van de stijgende rente, terwijl er toch echt behoorlijke economische tegenwind is? En tot slot blijkt dat het nieuwe pensioenstelsel - net als het huidige - niet is uit te leggen.
Voorkom dat het verleden nog door vele generaties moeten worden meegedragen, zeker voor de generaties die nog moeten beginnen met pensioen sparen.
Positief als ik ben, vertrouw ik altijd op een oplossing - FUBAR is het dus nooit. Ik blijf voorstander van een rigoureuze stelselwijziging, waarbij ik me laat leiden door het KISS-principe: Keep It Simple, Stupid. Uiteindelijk is pensioen ‘gewoon’ sparen voor de oude dag als aanvulling op de AOW. Daarom ben ik er voorstander van om een streep onder het verleden te zetten en opzoek te gaan naar een oplossing waarbij opgebouwde pensioenrechten zo (kosten)efficiënt en zonder onnodige risico’s afgewikkeld worden. Pensioen moet uitlegbaar zijn - aan iedereen - met duidelijke eigendomsrechten. Maak het stelsel alleen collectief en solidair daar waar het meerwaarde oplevert en zorg dat het aansluit bij de huidige tijdgeest. Kortom maak het toegankelijk voor iedereen die arbeid verricht, op individuele basis, waarbij geldt dat ‘werken moet lonen’.
Een stelselwijziging doet altijd pijn, maar we moeten het niet complexer maken door verleden en toekomst te vermengen. Voorkom dat het verleden nog door vele generaties moeten worden meegedragen, zeker voor de generaties die nog moeten beginnen met pensioen sparen.
Is alles wat ik hierboven heb geschreven een pleidooi voor individueel DC, met gelijke premie voor iedereen als onderdeel van de arbeidsvoorwaarden? Ja en ja! Individueel DC is al gemeengoed in (internationaal) pensioen. En tot op heden heb ik nog geen alternatief voor het huidige stelsel gehoord dat ons niet weer in (vergelijkbare) problemen gaat brengen vroeg of laat.
Is alles dan goed aan individueel DC? Nee. Ook hier zijn uitvoerders die (onnodig) hoge kosten doorbelasten en vermogensbeheerders die absurd hoge beloningen ontvangen. Laat de markt zijn werk doen, het resultaat blijft afhankelijk van rendement op sparen en beleggen. Dat is niet anders dan in het huidige stelsel. Dus ja, als gevolg van mijn individuele keuze waren de afgelopen maanden niet goed voor mijn belegde DC-kapitaal. Toch is het saldo op mijn DC-rekening maatgevend, waarbij ik een functie uit good-old Lotus123 van stal wil halen: ‘WYSIWYG’, oftewel What You See Is What You Get!
Deze blog is op persoonlijke titel geschreven.
