Gedrag
Eén van de belangrijke uitgangspunt van Solvency II is een Europees “level playing field”. Maar, kan er wel op uniforme wijze toezicht gehouden worden op verzekeraars in Europa? Toezicht is immers nauw verbonden met cultuur en heeft invloed op het uitdragen daarvan. De wijze van zakendoen varieert in Europa. Interpreteert een Noord-Europese toezichthouder de regels hetzelfde als een Zuid-Europese? Wanneer legt een toezichthouder bijvoorbeeld een add-on op of neemt deze andere maatregelen? Misschien moeten we concluderen dat een level playing field niet haalbaar is.
Toetsing
Toetsing is een krachtig middel en kan worden ingezet om bepaalde individuen uit de financiële sector te weren. Het is de vraag of toetsing van bestuurders en commissarissen in alle landen wordt ingezet als instrument? . Omdat het om vertrouwelijkheid gaat is er beperkt zicht op de uitvoering. Leidt een dergelijk middel dan niet juist tot één soort (risicomijdende) bestuurder, afhankelijk van de toezichthouder die de toetsing uitvoert?
In mijn ogen creëert het een markt met inconsistent toezicht en een beperkt aantal aanbieders, die vergelijkbare producten verkopen met beleggingsmixen die laag renderen.
Eenheids ”risico” profiel
Het uitgangspunt van Solvency II waarbij kapitaalseisen afhankelijk zijn van het risico, leidt tot kapitaalsoptimalisatie gestuurd door de gestelde regels.
De risk appetite van verzekeraars neigt hierdoor naar eenzelfde voorkeur van beleggingsmix en verzekeringsproducten, waardoor verzekeraars steeds minder risico nemen en nog meer op elkaar gaan lijken.
Politiek
Politieke invloed, zoals compromissen, heeft geleid tot opmerkelijke kapitaalsopslagen. Zo hebben alle staatsleningen binnen de EU hetzelfde kapitaalbeslag, met als gevolg dat bijvoorbeeld een Griekse staatobligatie even risicoloos wordt als een Duitse.
Wat is het effect van deze “toezichthouderrisico’s”? In mijn ogen creëert het een markt met inconsistent toezicht en een beperkt aantal aanbieders, die vergelijkbare producten verkopen met beleggingsmixen die laag renderen. Is dit niet juist een bedreiging voor de verzekeringsmarkt zoals wij die kennen. Wordt de polishouder hiermee wel beschermd of hebben we voor de consument slechts een schijnveiligheid gecreëerd?
Deze blog is op persoonlijke titel geschreven.
