De evaluatie van de Wet Tegemoetkoming Schade bij rampen (WTS) stelt op basis van juridisch onderzoek dat aanscherping noodzakelijk is. Er is volgens het rapport duidelijkheid gewenst over wat en wanneer van de WTS verwacht mag worden. Ook wordt opnieuw gepleit voor een al dan niet verplichte verzekering voor grootschalige overstromingen na dijkdoorbraken, zoals de watersnoodramp in 1953, met als alternatief de WTS waarbij de overheid de schade dekt. Het ontbreekt vooralsnog aan een
kwantitatieve onderbouwing van deze alternatieven inclusief een kosten-batenanalyse. Ook is de vraag of de extra kosten van een verzekering die mogelijk worden gemaakt niet beter in andere maatregelen als bijvoorbeeld dijkversterking kunnen worden gestoken om risico’s te reduceren.
Waterkeringbeheerders en verzekeraars werken beide vanuit solidariteit en risicoanalyse, maar verschillen in hun aanpak. Waterbeheerders richten zich op preventie en financiering via belastingen, terwijl verzekeraars zich richten op schadevergoeding via premies betaald door polishouders.
Lees dit artikel verder onder Download.
Download
- Onder professoren: Bas Kolen .pdf • 0,51 MB
