De opinie van Hanzo van Beusekom

Een gesprek over onder meer risico als persoonlijkheid, risicoperceptie en eigen verantwoordelijkheid. En over een jongetje dat zelfstandig door Haarlem reed. “Het halve schoolplein vond ons volstrekt idioot.”

“Risico is een ongelooflijk ingewikkeld concept dat je vanuit allerlei kanten kunt bekijken”, begint Hanzo van Beusekom, als de Teamsverbinding tot stand is gekomen. Heldere, vriendelijke blik, open mind, niet om een bon mot verlegen. “Wat beschouw je bijvoorbeeld als een risico? Een actuaris gebruikt waarschijnlijk een financieel georiënteerde definitie: standaarddeviatie, zowel omhoog als omlaag. Maar het antwoord dat veel mensen gebruiken is: dingen die negatief zijn, naar beneden afwijken.

Een van de grondleggers van het moderne toezicht, Malcolm Sparrow, zei dat je risico’s kunt zien als psychologische persoonlijkheden met een specifiek karakter. Sommige karakters kun je wat makkelijker uitstaan dan andere. Ze zijn ook niet zo makkelijk weg te krijgen. Dus geloof er niet in dat je in een risicoloze maatschappij kunt leven of zou moeten leven. Risico’s horen bij het leven. Ze zijn goed voor je.”

Gevraagd naar een voorbeeld: “Ik heb mijn kinderen op jonge leeftijd zelfstandig door de stad – destijds Haarlem - leren fietsen. Het halve schoolplein vond ons volstrekt idioot. Maar het was belangrijk voor hen om dat risico te nemen. De meeste kinderen werden met de auto naar school gebracht. Maar daarmee leer je zes- tot tienjarigen niet adequaat om te gaan met verkeersrisico’s.

Wat is op de langere termijn het risicovollere traject? Mijn stelling: dat weet ik niet. Waarschijnlijk is het verstandig om mensen te laten omgaan met beheersbare risico’s. Is dat een riskante strategie? Ja! Mijn zoon Casper heeft het overleefd en is ondertussen 21 jaar en 2.03 meter lang. Maar als hij platgereden was door een rechts afslaande vrachtwagen, hadden we een heel ander gesprek gevoerd.

Lees het hele interview met Hanzo van Beusekom verder onder Download.