Waarom spelen schadeverzekeraars niet wat vlotter in op de behoefte aan een verzekering, met name voor particulieren? In dit artikel laat ik zien waar het knelt met de principes van verzekeren, en schijn ik een lichtje over de route naar een adequate premiestelling.
STEEDS GROTER PROBLEEM
Dat cybercrime toeneemt, zien we in de cijfers van de politie: dit jaar al bijna 7.000 aangiftes (tot en met augustus 2020). Met name de laatste jaren stijgt het aantal slachtoffers van cybercriminaliteit steeds harder. Hierdoor wordt de maatschappelijke roep om professionele ondersteuning vanuit verzekeraars steeds groter. De verzekeringsmarkt biedt al dekkingen, maar veel verzekeraars zijn nog zoekende naar welke rol precies voor hen is weggelegd om klanten ook op dit vlak te helpen. Want wat is er verzekerbaar? En hoe stel je daar een goede premie voor vast?
WAT IS VERZEKERBAAR?
Het verzekeren tegen criminaliteit is traditioneel een complexe zaak, omdat je te maken hebt met moral hazard: als mensen weten dat ze verzekerd zijn, worden ze mogelijk (iets) onvoorzichtiger. Deze onvoorzichtigheid verhoogt het risico, dus daar kunnen criminelen
vervolgens hun geld aan verdienen. Indirect wordt dan een stukje misdaad gefinancierd met verzekeringsgelden. Het meest bekende voorbeeld hiervan is inbraakrisico. Woninginbraken zijn echter al sinds jaar en dag onder de inboedeldekking verzekerd, dus blijkbaar valt het moral-hazardeffect hier wel mee: de gemiddelde verzekerde beveiligt zijn woning niet veel slechter dan de gemiddelde onverzekerde.
