Bij resolution is dat niet meer het geval en grijpt de toezichthouder in om de polishouders te beschermen.
De regelgeving op dit gebied is volop in beweging en leidde er in 2021 toe dat de EC een voorstel deed tot een Insurance Recovery and Resolution Directive 1(IRRD). Hierin worden bouwstenen voorgesteld waarop het Europese toezicht op recovery & resolution moet worden gebaseerd. De verwachting is dat het IRRD de komende maanden wordt goedgekeurd, waarna EIOPA 18 maanden de tijd heeft bijbehorend toezicht op te tuigen voor alle EU-lidstaten en haar verzekeraars.
Eén van de voorstellen in het IRRD is dat 80% van de Europese verzekeringsmarkt2 een zogenaamd pre-emptive recovery plan opstelt en jaarlijks herziet. Dit is een herstelplan, geschreven ten tijde van going-concern, dat een verzekeraar zo goed mogelijk voorbereid mocht deze in de toekomst in zwaar weer terecht komen3.
In Nederland hebben verzekeraars al zo’n herstelplan: het Voorbereidend Crisisplan (‘VCP’), een vereiste vanuit de wet herstel en afwikkeling van verzekeraars. Om in de toekomst te voldoen aan Europese richtlijnen is het voor Nederlandse verzekeraars daarom vooral zaak te kijken naar de verschillen tussen het VCP en de voorstellen in de IRRD.
Zoals het er nu naar uitziet, zijn de voornaamste verschillen:
- Scope – waar het VCP zich richt op solvabiliteits- en liquiditeitsrisico, kijkt de IRRD ook naar operationeel risico.
- Tijdslijnen – in de IRRD moeten herstelplannen jaarlijks worden geëvalueerd terwijl dit bij het VCP eens in de drie jaar is.
- Voorbereidende maatregelen – het VCP richt zich voornamelijk op het treffen van voorbereidende maatregelen voor het adequaat kunnen signaleren van naderende crisissituaties. De IRRD verwacht dat verzekeraars maatregelen treffen t.a.v. alle verbeterpunten die zijn vastgesteld m.b.t. alle onderdelen van het herstelplan.
Als dit inderdaad de verschillen zijn, dan zal de scope van het VCP een stuk breder worden en inzichten geven in onderwerpen als operational resilience en outsourcing risk. Ook komt het VCP hierdoor minder in het verlengde te liggen van de ORSA en krijgt het meer een eigen plek in het risicomanagement raamwerk van de verzekeraar. Dit laatste wordt versterkt door de jaarlijkse evaluatie. Hierdoor wordt het VCP minder een ad-hoc exercitie en meer een integraal onderdeel van de risicomanagementcyclus en bijbehorende processen en governance.
Hoewel al deze veranderingen extra werk vereist, is dit zeker de moeite waard omdat het VCP meer en meer kan worden ingezet als managementinstrument en daardoor van nog grote meerwaarde zal zijn voor het senior management van verzekeraars.
Deze blog is op persoonlijke titel geschreven door Rik van Beers MSc AAG IA|BE, lid van de Commissie ERM van het Koninklijk Actuarieel Genootschap.
[1]https://finance.ec.europa.eu/insurance-and-pension-funds/insurance/insurance-recovery-and-resolution_en
[2]https://www.eiopa.europa.eu/sites/default/files/publications/other_documents/eiopa_staff_paper_-_frequently_asked_questions_about_irrd_-_2022.pdf
[3]https://www.eiopa.europa.eu/document-library/opinion/institutions-of-eu-harmonisation-of-recovery-and-resolution-frameworks_en