Denk bijvoorbeeld aan de kans op omzetpotentieel uit nieuwe technologieën en businessmodellen zoals wind- en zonne-energie en elektrische auto’s, of het risico op verdere belasting op CO2-uitstoot. Verzekeraars en pensioenfondsen staan hierdoor steeds meer onder druk om ESG-risico’s op een gedegen manier mee te wegen in hun risico- en kapitaalmanagement. Dit geldt in het bijzonder voor de korte termijn transitierisico’s als gevolg van het beperken van lange termijn fysieke klimaatrisico’s. Deze druk wordt al lang niet meer alleen veroorzaakt door instanties zoals de Europese Commissie en toezichthouders als EIOPA en DNB. Ook voortschrijdende transparantie zorgt voor toenemende druk[2].
Hoewel er ook kritische geluiden zijn over de bijdrage van duurzaam beleggen op de klimaattransitie[3], worden ESG-risico’s breed onderkend. Voor met name de kleinere pensioenfondsen en verzekeraars is het een uitdaging om deze ESG-risico’s te managen. De Sustainable Development Goals (SGD)[4] van de Verenigde Naties kunnen hierbij als uitgangspunt dienen door voor diverse thema’s te bekijken waar het pensioenfonds of de verzekeraar nu staat en wat haar ambitie is. Communicatie en reputatie zijn daarbij essentieel. Dit kan bijvoorbeeld door een lange termijn-ESG-visie te ontwikkelen samen met een middellange-termijn-ambitie, als startpunt voor korte(re) termijn beleid. Integratie van ESG in het beleggingsproces kan bereikt worden door:
- de ESG-visie op te nemen in de ‘investment beliefs’ (beleggingsovertuigingen die een pensioenfonds of verzekeraar gebruikt als kompas in haar beleggingskeuzes);
- ESG-factoren op te nemen in de portefeuille constructie; en
- ESG op te nemen in de monitoring en evaluatie.
Onderstaande figuur geeft deze SDG-integratie in de beleggingscyclus grafisch weer.
Van alle ESG-risico's wordt klimaatrisico beschouwd als de meest materiële en dit staat daarom vaak centraal bij de SGD-integratie in de beleggingscyclus. Doordat historische statistieken ontbreken en klimaatdata incompleet of gefragmenteerd zijn, is een forward looking risico- en scenarioanalyse van klimaatrisico’s hierin één van de grotere uitdagingen. Daarnaast liggen de (fysieke) klimaatrisico’s veelal buiten de projectiehorizon van de ALM- of ORSA-analyse en is de vertaling van transitierisico’s naar economische factoren complex. Risico- en scenarioanalyse van klimaatrisico’s is echter een essentieel onderdeel van de beleggingscyclus, omdat het inzicht geeft in klimaatrisico’s in verschillende beleggingscategorieën, sectoren en regio’s. En daarmee geeft het inzicht in de klimaatrisico’s in de huidige en alternatieve beleggingsportefeuilles.
Ondanks deze uitdagingen zijn er twee methodieken beschikbaar om klimaatrisico’s te integreren in economische factoren en de waardering van beleggingen. De top-down methode die gebruik maakt van macro economische analyses en de bottom-up methode die gebruik maakt van sectorspecifieke studies. Beide methoden vereisen samenwerking tussen experts op het gebied van beleggingen, bedrijfssectordata en klimaat. Hoewel beide technieken nog volop in ontwikkeling zijn, staan risico- en scenarioanalyse van klimaatrisico’s al ter beschikking van verzekeraars en pensioenfondsen. Zij hebben hiermee een krachtig middel in handen om klimaatrisico’s te managen.
Deze blog is op persoonlijke titel geschreven door Reinier Hessels MSc RBA. Reinier spreekt op 10 juni 2021 tijdens het AG Jaarcongres 2021 over dit onderwerp.
[1] Environmental, Social en Corporate Governance (ESG) verwijst naar de drie centrale factoren bij het meten van de duurzaamheid en maatschappelijke impact van een investering in een bedrijf. Bron: Wikipedia.
[2] Zie bijvoorbeeld https://www.vbdo.nl/wp-content/uploads/2019/07/VBDO-Brochure_BM-VZ-2019.pdf
[3] Zie bijvoorbeeld https://fd.nl/beurs/1378898/oud-topbestuurder-blackrock-duurzaam-beleggen-heeft-geen-enkel-nut
[4] https://www.un.org/sustainabledevelopment/sustainable-development-goals/